The Practice of Self-Overcoming: Nietzschean Reflections on the Martial Arts
Date: 11/1/2017 2:23:47 PM
تمرین هنرهای رزمی می تواند از مظاهر سازگار با اندیشه چیرگی بر خویشتن نیچه بشمار رود. تمرین و ممارست بر هنرهای رزمی با استناد به این مفهوم"ما به تمرین بیشتری نیاز داریم" نمونه بارزی از این پندار می تواند باشد. هنرهای رزمی چکیده ای از چیرگی بر خویشتن هستند چرا که از خلال آزمون خویشتن و شکست های پیاپی انجام می شوند تا آدمی بجایی رسد که نیچه می گوید:"آن شویم که هستیم" (چنین گفت زرتشت؛ صفحه 239). فرد نمی تواند از دریچه این بینش هنرمند ورزشهای رزمی شناخته شود تنها به بهانه دارا بودن درجه یا جایگاهی که هنرمند این ورزشها کسی است که همواره به سختی می کوشد تا بهتر از آن شود که امروز هست.
The practice of the martial arts, I have argued, can be fruitfully understood as a kind of manifestation of Nietzschean self-overcoming. The martial arts serves as a helpful example of this Nietzschean concept, and thinking about the artial arts through the lens of selfovercoming illuminates important aspects of the methodology and ethos of martial arts training and practice. Every professional Kuk Sool Won school (which is the art I practice) has the maxim “We Need More Practice” displayed prominently in the do jahng (training facility or school). This is in many ways a perfect summary of martial arts as self-overcoming—it is about testing oneself, working through failure, and always, to use an important Nietzschean concept, “becoming what we are” (8: p. 239). One cannot be a martial artist in the static sense of having some property or possessing some status; one is a martial artist only to the extent that one is always striving to become a better martial artist.
(The Practice of Self-Overcoming: Nietzschean Reflections on the Martial Arts, Michael Monahan, 2007)
